Dag 15 Ieper - Brugge
Vandaag op het gemakske aan gedaan. Opgestaan om kwart voor acht en de tijd genomen voor een heerlijk ontbijt bij Nathalie en Claude. Bij ons aan tafel zit een Canadese vrouw met haar 13 jarige zoon, zij maakten een tocht door Europa gedurende 9 maanden, gaan nu nog richting Parijs en keren dan terug naar huis. Interessante gesprekken aan de koffietafel, leuk begin van de dag.
Een zicht op de Menenpoort waar het gisteren bij de Last post weer over de koppen lopen was.
Bij het verlaten van Ieper rijden we langs het John McCray Memorial, in de buurt van deze locatie schreef hij zijn “In Flanders Fields” en liggen nog steeds een aantal bunkers van het veldhospitaal waarin hij werkte.
We volgen het Ieper-Ijzer kanaal tot aan de splitsing aan de Knokke brug.
Hier stond in de middeleeuwen de Knokke burcht en gaat het Ieper-Ijzer kanaal over in de Ijzer.
We volgen nu de Ijzer en rijden voorbij Villa Marietta. Hier woonde in 1914 een 78 jarige vrouw, de soldaten vanuit de nabij gelegen stellingen werden door haar gesteund en vertroeteld. Op haar ezeltje bracht ze eten en sigaretten tot bij de soldaten.
Verder langs de Ijzer komen we aan de Ijzertoren in Diksmuide.
Iets verderop ligt de “dodengang”, het laatst bewaarde stuk van het Belgisch front uit WO I. De huidige site is een replica uit 1926-1927. Even voorbij deze plaats lagen petroleumtanks die in handen waren van de Duitsers. Er vielen erg veel Belgische slachtoffers maar de tanks werden nooit terug gewonnen.
In Oud-Stuivekenskerke, op de oorlogssite Onze Lieve vrouwenhoekje, staat een kapelletje. Rond het kapelletje staan 41 gedenksteentjes van alle eenheden van het Belgische grondleger die deelgenomen hebben aan de gevechten in de Ijzervlakte. Onder hen ook het 1ste Jagers te Paard waarin ik zelf gedurende 12 jaar gediend heb, zij namen deel aan de gevechten in Reigersvliet.
In Ramskapelle ligt een Belgisch soldatenkerkhof. Hier staan 632 grafstenen waarvan ongeveer 400 naamloze.
Heel snel komen we nu aan in Nieuwpoort, het einde of begin van de frontlijn.
Het was hier dat Karel Cogge en Hendrik Geeraert de sluizen openzetten en de Ijzervlake volledig onder water zette.
Dit brengt ons meteen ook op het eindpunt van onze trip. We vervolgen nog onze weg richting Brugge en morgen nog een rit van 14O km naar huis.
We volgden de volledige frontlijn, zagen tientallen kerkhoven en herdenkingsmonumenten maar het ging nooit vervelen want elk van deze heeft zijn eigen verhaal. We kunnen jullie alleen maar aanraden een aantal van deze oorlogsmonumenten te bezoeken en even heel stil te worden.
De Grote Oorlog
Het einde van de eerste wereldoorlog
Begin 1918 stokte de oorlog op alle fronten. In het Oosten had de Russische revolutie een einde gemaakt aan de vijandelijkheden tussen Rusland en Duitsland.
De geallieerden waren aan het einde van hun krachten gekomen en wachten tot Amerika voldoende sterk was om een positieve wending te geven aan de oorlog. Van zodra Amerika in 1917 besliste om deel te nemen aan de oorlog werd er de dienstplicht ingesteld en een leger uit de grond gestampt. Tot dan bestond het Amerikaanse leger uit ongeveer 390.000 man. Door de dienstplicht werden in Amerika meer dan 24 miljoen mannen geregistreerd waarvan 2.8 miljoen het eerste contingent rekruten vormden. Aan het einde van de oorlog waren de Amerikaanse landstrijdkrachten ongeveer 4 miljoen man sterk. Dit zou de oorlog ten gunste van de geallieerden beïnvloeden.
Het Duitse opperbevel begreep deze bedreiging en besloot om alles op alles te zetten in een laatste offensief vooraleer de Amerikanen én masse zouden deelnemen aan de oorlog, het Duitse maartoffensief van 1918. Duitsland had zonder dat de geallieerden dit gemerkt hadden maandenlang manschappen getraind, voorraden en troepen naar het front getransporteerd, stellingen, loopgraven en onderkomens gemaakt en enorme hoeveelheden munitie aangevoerd. In eerste instantie verliep het offensief succesvol en de Duitse troepen staken opnieuw de Marne over en bedreigde Parijs. Bij de Slag bij Soissons keerde het tij. De inzet van de Amerikanen verliep sneller dan verwacht en zij konden de vloedgolf van de Duitsers stoppen. Duitsland bleek niet langer over voldoende slagkracht te beschikken en in september werd duidelijk dat de kans op definitieve doorbraak verkeken was. Duitsland kende van 18 juni tot 11 november 1918 420.000 doden en gewonden, 340.000 vermisten (deserteurs of krijgsgevangenen). Het Duitse moreel stortte in. De honger aan het thuisfront, de uitputting van de frontsoldaat, de honderdduizenden deserteurs, dat alles en het gevoel dat alles voor niets was geweest zetten de revolutie in gang. Uiteindelijk bleef er voor Duitsland niets anders over dan zich vast te klampen aan het 14 punten vredesplan (zie hieronder) van president Wilson en de zware eisen van de wapenstilstandscommissie te accepteren.
Een zicht op de Menenpoort waar het gisteren bij de Last post weer over de koppen lopen was.
Bij het verlaten van Ieper rijden we langs het John McCray Memorial, in de buurt van deze locatie schreef hij zijn “In Flanders Fields” en liggen nog steeds een aantal bunkers van het veldhospitaal waarin hij werkte.
We volgen het Ieper-Ijzer kanaal tot aan de splitsing aan de Knokke brug.
Hier stond in de middeleeuwen de Knokke burcht en gaat het Ieper-Ijzer kanaal over in de Ijzer.
We volgen nu de Ijzer en rijden voorbij Villa Marietta. Hier woonde in 1914 een 78 jarige vrouw, de soldaten vanuit de nabij gelegen stellingen werden door haar gesteund en vertroeteld. Op haar ezeltje bracht ze eten en sigaretten tot bij de soldaten.
Verder langs de Ijzer komen we aan de Ijzertoren in Diksmuide.
Iets verderop ligt de “dodengang”, het laatst bewaarde stuk van het Belgisch front uit WO I. De huidige site is een replica uit 1926-1927. Even voorbij deze plaats lagen petroleumtanks die in handen waren van de Duitsers. Er vielen erg veel Belgische slachtoffers maar de tanks werden nooit terug gewonnen.
In Oud-Stuivekenskerke, op de oorlogssite Onze Lieve vrouwenhoekje, staat een kapelletje. Rond het kapelletje staan 41 gedenksteentjes van alle eenheden van het Belgische grondleger die deelgenomen hebben aan de gevechten in de Ijzervlakte. Onder hen ook het 1ste Jagers te Paard waarin ik zelf gedurende 12 jaar gediend heb, zij namen deel aan de gevechten in Reigersvliet.
In Ramskapelle ligt een Belgisch soldatenkerkhof. Hier staan 632 grafstenen waarvan ongeveer 400 naamloze.
Heel snel komen we nu aan in Nieuwpoort, het einde of begin van de frontlijn.
Het was hier dat Karel Cogge en Hendrik Geeraert de sluizen openzetten en de Ijzervlake volledig onder water zette.
Dit brengt ons meteen ook op het eindpunt van onze trip. We vervolgen nog onze weg richting Brugge en morgen nog een rit van 14O km naar huis.
We volgden de volledige frontlijn, zagen tientallen kerkhoven en herdenkingsmonumenten maar het ging nooit vervelen want elk van deze heeft zijn eigen verhaal. We kunnen jullie alleen maar aanraden een aantal van deze oorlogsmonumenten te bezoeken en even heel stil te worden.
De Grote Oorlog
Het einde van de eerste wereldoorlog
Begin 1918 stokte de oorlog op alle fronten. In het Oosten had de Russische revolutie een einde gemaakt aan de vijandelijkheden tussen Rusland en Duitsland.
De geallieerden waren aan het einde van hun krachten gekomen en wachten tot Amerika voldoende sterk was om een positieve wending te geven aan de oorlog. Van zodra Amerika in 1917 besliste om deel te nemen aan de oorlog werd er de dienstplicht ingesteld en een leger uit de grond gestampt. Tot dan bestond het Amerikaanse leger uit ongeveer 390.000 man. Door de dienstplicht werden in Amerika meer dan 24 miljoen mannen geregistreerd waarvan 2.8 miljoen het eerste contingent rekruten vormden. Aan het einde van de oorlog waren de Amerikaanse landstrijdkrachten ongeveer 4 miljoen man sterk. Dit zou de oorlog ten gunste van de geallieerden beïnvloeden.
Het Duitse opperbevel begreep deze bedreiging en besloot om alles op alles te zetten in een laatste offensief vooraleer de Amerikanen én masse zouden deelnemen aan de oorlog, het Duitse maartoffensief van 1918. Duitsland had zonder dat de geallieerden dit gemerkt hadden maandenlang manschappen getraind, voorraden en troepen naar het front getransporteerd, stellingen, loopgraven en onderkomens gemaakt en enorme hoeveelheden munitie aangevoerd. In eerste instantie verliep het offensief succesvol en de Duitse troepen staken opnieuw de Marne over en bedreigde Parijs. Bij de Slag bij Soissons keerde het tij. De inzet van de Amerikanen verliep sneller dan verwacht en zij konden de vloedgolf van de Duitsers stoppen. Duitsland bleek niet langer over voldoende slagkracht te beschikken en in september werd duidelijk dat de kans op definitieve doorbraak verkeken was. Duitsland kende van 18 juni tot 11 november 1918 420.000 doden en gewonden, 340.000 vermisten (deserteurs of krijgsgevangenen). Het Duitse moreel stortte in. De honger aan het thuisfront, de uitputting van de frontsoldaat, de honderdduizenden deserteurs, dat alles en het gevoel dat alles voor niets was geweest zetten de revolutie in gang. Uiteindelijk bleef er voor Duitsland niets anders over dan zich vast te klampen aan het 14 punten vredesplan (zie hieronder) van president Wilson en de zware eisen van de wapenstilstandscommissie te accepteren.
- Geheime diplomatie (waarmee Groot-Brittannië en Frankrijk het Midden-Oosten verdeelden) werd verboden. Verdragen moesten openbaar worden gemaakt.
- Buiten de territoriale wateren moet de scheepvaart vrij zijn.
- Vrijhandel. Economische barrières moeten zo veel mogelijk worden afgeschaft.
- Ontwapening. Landen moesten de nationale bewapening terugbrengen tot een minimum.
- Dekolonisatie. Volken moesten over hun eigen lot kunnen beslissen.
- De Duitsers moesten Rusland ontruimen en Rusland en de volkeren binnen dit rijk moesten over hun eigen toekomst mogen beslissen.
- Het Duitse Rijk moest een einde maken aan de bezetting van België.
- Er moest een Volkerenbond worden opgericht die de vrede in de wereld moest bevorderen. De soevereiniteit en territoriale onschendbaarheid van landen moesten worden gewaarborgd.
- De Duitsers moesten Noord-Frankrijk verlaten en bovendien Elzas-Lotharingen teruggeven, dat sinds 1871 Duits was.
- Italianen in Oostenrijk (Zuid-Tirol), Kroatië (Istrië) en andere gebieden moesten mogen stemmen over de vraag of ze bij Italië wilden gaan horen.
- De naties in Oostenrijk-Hongarije hadden recht op nationale zelfbeschikking.
- De Centralen moesten hun bezetting van Roemenië, Servië en Montenegro staken. Het nieuwe Servië moest toegang krijgen tot de Adriatische Zee.
- De Turken in het Ottomaanse Rijk moesten een eigen gebied krijgen, maar de niet-Turkse minderheden in het Ottomaanse Rijk moeten in alle vrijheid kunnen leven en de mogelijkheid krijgen om zich zelfstandig te ontwikkelen. Verder moetsen handelsschepen vrije toegang hebben door de Dardanellen en de Bosporus.
- Er moest een onafhankelijk Polen komen, dat ook toegang moest krijgen tot de Oostzee.
Voila terug in ons kleine landje met zijn rijke geschiedenis , blij dat jullie al genoten hebben en al veel kilometers veilig getrotseerd hebben. Grtjs Geertrui
BeantwoordenVerwijderenDe Menenpoort , doet me denken aan den mars van den Yzer
BeantwoordenVerwijderenNostalgie ��